Gorączka Lassa. Czym jest? Objawy i przyczyny

Gorączka Lassa to ciężka choroba krwotoczna, która wywoływana jest przez wirus Lassa. Szczególnie powinni interesować się nią wszyscy podróżnicy – gorączkę krwotoczną można bowiem najczęściej zarazić się w Afryce Subsaharyjskiej (Zachodniej). Wirus Lassa przenoszą gryzonie, a dokładniej szczury. Co jeszcze należy wiedzieć o tej chorobie? Jakie są objawy i w jaki sposób można ją wyleczyć? 

Gorączka Lassa – co to jest? 

Gorączka Lassa to choroba zakaźna, do której zarażeniem się dochodzi przez wirusa Lassa. Pierwszy raz opisano ją w 1969 roku podczas epidemii w nigeryjskim mieście Lassa, skąd właśnie wzięła się jej nazwa. W późniejszym czasie odnotowywano kolejne zakażenia – w Mali czy Gwinei. Ale znane są przypadki, kiedy wirus zawleczony został do Europy czy Stanów. Ponieważ to choroba charakterystyczna dla danej lokalizacji – trzeba szczególnie uważać podczas podróży. Wirusem Lassa można zarazić się od szczurów, a dokładniej myszorówki natalskiej. To zakażenie u afrykańskich gryzoni przebiega bezobjawowo, ale zupełnie inaczej u ludzi. 

Gorączka Lassa – przyczyny 

Jak wspomnieliśmy – przyczyną zarażenia są gryzonie z rodziny Mastomys, czyli szczury, a dokładniej – myszorówka natalska. Zakażenie wirusem u ludzi może przebiegać na kilka sposobów. To między innymi:

1.    Zarażenie drogą pokarmową – poprzez spożycie mięsa zainfekowanych zwierząt lub picie wody, która została zanieczyszczona poprzez wydaliny zakażonych gryzoni, 
2.    Zarażenie drogą kropelkową – poprzez wdychanie skażonego wirusem aerozolu,
3.    Zarażenie poprzez kontakt seksualny z osobą zarażoną 
4.    Zarażenie bezpośrednio poprzez krew lub wydzieliny chorych,
5.    Zarażenie poprzez mleko matki, podczas karmienia. 

Objawy gorączki Lassa 

Wiele osób przechodzi chorobę bezobjawowo (szacuje się, że około 80% zakażeń to przechodzenie choroby bezobjawowo), ale można również mieć lekkie objawy. Zdarza się jednak, że niektórzy bardzo cierpią podczas zarażenia i mają ciężką postać gorączki krwotocznej. Do głównych objawów, które powinny nas zaalarmować, zalicza się: 

1.    Objawy grypopodobne np. gorączka, bóle głowy, objawy infekcji górnych dróg oddechowych 
2.    Obrzęk twarzy 
3.    Pęcherzyki w jamie ustnej, które mogą zmienić się w owrzodzenia 
4.    Zapalenie spojówek 
5.    Objawy skazy krwotocznej 
6.    Skąpomocz 
7.    Zaburzenia neurologiczne 
8.    Obniżenie ciśnienia tętniczego 
9.    Senność 
10.    Obrzęk mózgu 
11.    Obrzęk płuc 
12.    Wstrząs 

Mówi się o tym, że u ozdrowieńców często dochodzi do niedosłuchu, dlatego gorączka krwotoczna Lassa może prowadzić do poważnych uszkodzeń. Mniej więcej od 1 do 3% chorych – umiera z powodu gorączki Lassa. 

Diagnozowanie oraz leczenie gorączki Lassa 

Gorączkę Lassa trudno odróżnić od innych chorób gorączkowych, przynajmniej w pierwszych stadiach choroby. Należy wykluczyć inne gorączki, ale również choroby takie jak malaria czy gorączkę durową. Ważne jest, aby pacjent poinformował, że wrócił z podróży z Afryki – wtedy wiadomo, w którą stronę działać. Pacjenci, u których podejrzewa się gorączkę Lassa – powinni być natychmiast hospitalizowani oraz umieszczeni w izolatce. Należy jak najszybciej podać im rybawirynę, która jest lekiem przeciwwirusowym i ma za zadanie obniżyć ryzyko zgonu. Następnie trzeba zadbać o gospodarkę wodno-elektrolitową oraz białkową, a także wspierać działanie poszczególnych układów w ciele człowieka np. układu oddechowego. Obecnie nie ma żadnej szczepionki na wirusa Lassa. 

Profilaktyka w gorączce Lassa 

Aby zminimalizować ryzyko zarażenia się wirusem Lassa, należy zachować kilka środków ostrożności. Zalicza się do nich: 

1.    Częste mycie dłoni i ich dezynfekcja 
2.    Unikanie kontaktu z gryzoniami 
3.    Unikanie kontaktu z osobami zakażonymi 
4.    Unikać jedzenia z nieznanego źródła 
5.    Przestrzegać ogólnych zasad higieny. 

Warto pamiętać, że podróżując w rejony endemicznego występowania tego wirusa, zawsze mamy ryzyko zarażenia. Jeśli zauważymy po powrocie jakiekolwiek niepokojące objawy – powinniśmy natychmiast zgłosić się do lekarza. 

-
Autor: S.L.

Przy współudziale lekarza: Marharyta Sementsova