Trądzik hormonalny. Przyczyny, objawy oraz sposoby leczenia

Trądzik hormonalny jest inną postacią trądziku pospolitego i dotyka, najczęściej, dorosłe kobiety. Choroba, która atakuje skórę, związana jest mocno z działaniem układu wewnątrzwydzielniczego i okresowymi zmianami w stężeniach hormonów. Czym dokładnie jest trądzik hormonalny i jak wygląda? Jakie są przyczyny powstawania tego problemu oraz w jaki sposób można go wyleczyć? 

Czym jest trądzik hormonalny? 

Trądzik hormonalny to bardzo częsta choroba skóry. Jego przyczyny powstawania mogą być różne – wahają się od czynników genetycznych aż po choroby takie jak np. PCOS. W przypadku trądziku hormonalnego za zmiany, które dotykają skórę, odpowiedzialne są wahania hormonów. Trądzik najczęściej dotyka kobiety – bardzo rzadko mężczyzn. Pojawia się niej więcej w okolicach 25-30 roku życia i może trwać nawet do 50 roku życia. Aby wyleczyć trądzik hormonalny – trzeba spojrzeć na ciało jako całość, jak na maszynę pełną trybików i odpowiednio zająć się nim na każdym polu. 

Trądzik hormonalny – przyczyny 

Do przyczyn trądziku hormonalnego można zaliczy między innymi zatkane pory (chociaż nie jest to oficjalna nazwa, którą posługują się lekarze). Wśród objawów, które mogą doprowadzić do wykwitów w trądziku hormonalnym, wskazuje się takie przyczyny jak: 

1.    Nadmierna produkcja sebum 
2.    Wysoki poziom męskich hormonów płciowych 
3.    Predyspozycje genetyczne 
4.    Zakażenia bakteryjne 
5.    Zalegający martwy naskórek 
6.    Hiperkeratynizacja mieszków włosowych
7.    Zespół policystycznych jajników (PCOS)
8.    Ciąża 
9.    Menopauza 
10.    Odstawienie antykoncepcji hormonalnej 

To właśnie nadprodukcja sebum oraz zachwianie równowagi bariery hydrolipidowej prowadzi do powstawania problemów z trądzikiem hormonalnym. 

Objawy trądziku hormonalnego 

Do najczęściej występujących objawów w trądziku hormonalnym zalicza się: 

1.    Bolesne grudki na całej twarzy (najczęściej czoło, broda oraz linia żuchwy)
2.    Tłusta, błyszcząca cera
3.    Pieczenie 
4.    Krostki 
5.    Zaczerwienienie twarzy 
6.    Torbiele
7.    Zaskórniki zamknięte 
8.    Przebarwienia

Wszystko to sprawia, że wiele kobiet nie czuje się dobrze w swojej skórze – głównie ze względu na aspekt estetyczny. I chociaż absolutnie nikt nie powinien się tego wstydzić, nie dziwią emocjonalne reakcje osób, które mają problem z trądzikiem. W jaki sposób poznać, że problemem jest właśnie trądzik hormonalny i w jaki sposób go leczyć? 

Trądzik hormonalny – diagnoza

Przede wszystkim powinniśmy udać się do dermatologa (po uprzedniej wizycie u lekarza internisty w celu uzyskania skierowania na wizytę do dermatologa). Na wizycie lekarz przeprowadzi badania, aby móc wykazać, czy problemem jest faktycznie trądzik hormonalny. Najprawdopodobniej na wizycie dokona oceny zmian skórnych oraz zdecyduje o zapisaniu nam pakietu badań, w celu określenia, gdzie leży problem. Dlatego może zalecić nam oznaczenie hormonów, takich jak: 

1.    Testosteron
2.    Androstendion 
3.    Hormon luteinizujący
4.    FSH
5.    Prolaktyna 
6.    DHEA
7.    Hormony tarczycowe

Może również zalecić nam zbadanie poziomu insuliny oraz stężenia glukozy we krwi. Po odbiorze badań powinniśmy wrócić do gabinetu dermatologa, aby dokonał on ich interpretacji i jeśli będzie taka konieczność – zapisał odpowiednie leczenie. 

Trądzik hormonalny – leczenie 

Niezwykle istotne w leczeniu choroby jest zastosowanie odpowiedniej pielęgnacji, która może zdziałać cuda. W tym celu pacjent może dostać do stosowania leki miejscowe, które zazwyczaj pomagają z problemem. Wyróżnia się wśród nich retinoidy, antybiotyki, kwas azelainowy. Wszystkie mają za zadanie wyciszyć ogniska zapalne oraz stopniowo poprawiać kondycję skóry. Ale kluczowym elementem w leczeniu problemu jest również wprowadzenie zmian w swojej diecie – chociaż nie do końca potwierdzono jej bezpośredni wpływ na te problemy, zdecydowanie dobrze jest zadbać o naszą skórę również od środka. Dlatego jest kilka prostych zasad, których warto się trzymać: 

1.    Zwiększyć spożycie produktów, które są naturalnym antyoksydantem
2.    Starać się spożywać produkty, które charakteryzują się wysokim indeksem glikemicznym (oprócz osób, które mają problemy np. z insulinoopornością)
3.    Ograniczyć spożywanie cukrów prostych 
4.    Zwiększyć spożycie produktów bogatych w kwasy omega 
5.    Odpowiednio się nawadniać – od 2 do 3 litrów wody dziennie

Nie można również pominąć ogromnego znaczenia, jakie ma odpowiednia pielęgnacja. Warto zastosować u siebie delikatne produkty myjące, bez alkoholu oraz z odpowiednim pH. Niewskazane jest również agresywne oczyszczanie twarzy, które mogłoby pogłębiać problem. Najlepiej takową pielęgnację ustalić ze swoim dermatologiem.

-
Autor: P.S.

Przy współudziale lekarza: Julia Lisowska