Wulwodynia. Przyczyny, objawy oraz sposoby leczenia

Wulwodynia to przypadłość częsta, chociaż niezbyt zrozumiana. Objawia się ona dolegliwościami bólowymi oraz występowaniem dyskomfortu w okolicach miejsc intymnych, bez obserwowania żadnych zmian chorobowych. Postawienie diagnozy w kierunku wulwodynii jest bardzo trudne, ponieważ trzeba wykluczyć całe mnóstwo różnych chorób. Jest jednak nadzieja dla każdej pacjentki na życie bez bólu. Trzeba jednak pozostawać konsekwentnym w kolejnych próbach znalezienia przyczyny. 

Czym jest wulwodynia? 

Wulwodynia to jednostka chorobowa, którą określono w 2003 roku. Z szacunkowych danych wynika, że z powodu tej choroby cierpi nawet do 20% na całym świecie. Jest jednak nadal bardzo rzadko diagnozowana. Wszystko dlatego, że ten proces w tym przypadku jest naprawdę skomplikowany. A czym dokładnie jest wulwodynia? To ból sromu, który trwa co najmniej 3 miesiące i nie jest wynikiem żadnego innego schorzenia. Ból w wielu przypadkach może być różny – czasami przypomina pieczenie, a innym razem ma się wrażenie kłucia. Jego dokładna lokalizacja, częstotliwość, nasilenie zależy od każdej kobiety. Diagnozę najczęściej stawia się po odrzuceniu pewnych jednostek chorobowych takich jak liszaj, infekcje czy nowotwory oraz neuralgie. 

Przyczyny wulwodynii 

Do najczęstszych przyczyn wulwodynii zalicza się: 

1.    Zaburzenia równowagi hormonalnej – zmiany mogą pochodzić od przyjmowanych leków, karmienia piersią albo też menopauzy. Wpływają jednocześnie na zmianę libida i suchość pochwy. 
2.    Zbyt duże napięcie mięśni dna miednicy, czyli mięśni Kegla 
3.    Zwiększona ilość nocyceptorów w błonie śluzowej przedsionka pochwy 
4.    Czynniki genetyczne, czyli nawracające infekcje intymne, alergie i urazy 

Objawy wulwodynii 

U każdego objawy wulwodynii mogą się różnić. Najczęściej jednak jest to ból w okolicy przedsionka pochwy, który nasila się podczas dotyku. Sytuacje, w których pojawiają się te dolegliwości to m.in. współżycie, badanie ginekologiczne, aplikacja tamponu lub kubeczka menstruacyjnego, a także aktywność fizyczna. Czasami nawet sam dotyk bielizny jest bolesny. Przy dużym nasileniu objawów – jest to bardzo niekomfortowa sytuacja, która nie pozwala kobiecie cieszyć się z życia, ponieważ żyje w ciągłym bólu. Wulwodynia może również powodować, że zmienia się nasza czułość na dotyk również w innych miejscach na ciele. Dodatkowo często towarzyszą temu dolegliwości żołądkowe, częste oddawanie moczu oraz zespół jelita drażliwego. Każda pacjentka ten ból opisuje inaczej – może to być kłucie, pieczenie, swędzenie albo palenie w miejscu intymnym. 

Jak diagnozować wulwodynię? 

Wulwodynię diagnozuje się tak naprawdę poprzez wykluczenie wszystkich innych możliwych chorób, takich jak np. liszaj, zmiany chorobowe, infekcje i tym podobne. Oczywiście zajmuje się tym lekarz o specjalizacji ginekolog i tam powinniśmy się od razu kierować (pamiętajcie, że do ginekologa nie trzeba mieć skierowania od lekarza pierwszego kontaktu!). Dodatkowo powinny występować również takie objawy jak np. intensywny ból przedsionka pochwy spowodowany dotykiem, znaczna wrażliwość podczas wykonywania Q-tip test oraz zaczerwienienie przedsionka pochwy, które nie jest związane w żaden sposób ze zmianami chorobowymi. 

Jak leczyć wulwodynię? 

Ze względu na to, że postawienie diagnozy trwa bardzo długo, kiedy dochodzi w końcu do leczenia – trzeba działać szybko. Ale nie jest to najprostsze. Obniżona jakość życia może prowadzić bowiem nawet do wielu poważnych zmian w zakresie psychiki. Trzeba najpierw odnaleźć dokładną przyczynę wulwodynii – jeśli okazuje się, że problemem są mięśnie dna miednicy, to należy zdecydować się na fizjoterapię uroginekologiczną. W wulwodynii może okazać się konieczne zastosowanie leków przeciwdepresyjnych, a także leczenia farmakologicznego miejscowego. Ważne jest dokładne poddanie się lekarzowi – on będzie wiedział, co zrobić, aby leczenie miało najlepsze skutki, najpewniej stosując terapię kompleksową, które polega na łączeniu sposobów leczenia wulwodynii. 
Warto pamiętać, że wulwodynię można wyleczyć albo skutecznie załagodzić ją w taki sposób, aby przestała być uciążliwa dla pacjentki. Zazwyczaj po wdrożeniu leczenia farmakologicznego oraz psychoterapii jest możliwe odzyskanie satysfakcji z życia, współżycia oraz odbywania bezbolesnych badań u ginekologa. 

-
Autor: S.L.

Przy współudziale lekarza: Arleta Borzeszkowska